Soort edelpapegaai

Experts classificeren de edelpapegaai als een lid van de Psittaculini in de familie Psittacidae van orde Psittaciformes. Sommige recente experts vinden juist dat er een sterke overeenkomst is tussen de edelpapegaai en de Lorini stam. De edelpapegaai is de meest seksuele dimorfe van alle papegaaisoorten. Het contrast tussen het smaragdgroene verenkleed van het mannetje en het dieprode/paarse verenkleed van het vrouwtje is zo duidelijk dat de twee vogels tot het begin van de 20^e eeuw als verschillende soorten werd beschouwd. De New Guinea Edelpapegaai, Eclectus roratus polychloros, het eerst beschreven door Scopoli in 1786, was de eerste ondersoort die geïdentificeerd werd zo’n 10 jaar na de ontdekkingen van de Seramese edelpapegaai, is iets groter dan de gemiddelde ondersoort.

Zonder al te veel te willen generaliseren kunnen we veilig zeggen dat het karakter van de Edelpapegaai relaxed is, over hun bewegingen wordt nagedacht en op veel manieren lijkt het erop dat ze zich bewust zijn van hun ongelofelijke schoonheid en verwachten ze van ons  dat we die bewonderen. Het zijn geen grote knuffelkonten, maar ze vinden het heerlijk om bij je te zitten.

De hoeveelheid kleuren van een koppel Edelpapegaaien zijn overweldigend.

De man

De man: basis kleur is smaragd groen; onderzijden van de vleugels en zijkanten zijn rood; vleugelranden zijn blauw; bovenkant staart groen met blauw en gele tekening. onderzijde van de staart is antraciet grijs; bovensnavel is oranje met geel; ondersnavel zwart; poten donker grijs; en bij de volwassen man de iris oranje.

De pop

De pop: basiskleur is rood; borst en buik kobalt blauw; staartveren rood, met een knalrood uiteinde; vleugelbovenzijde bruinrood; snavel zwart; poten grijs; iris van de volwassen pop geelwit; om de ogen een kobaltblauwe rand.

Ondanks dat door de grote uiterlijke verschillen tussen de pop en de man je direct ziet van welk geslacht ze zijn, is het verschil tussen de verschillende ondersoorten bij de mannen heel slecht te zien. De verschillen zijn klein en bijna alleen maar te zien door de ervaren kweker.

De poppen zijn wel redelijk goed uit elkaar te houden.

Bij de Nieuw Guinea pop zie je een duidelijke afscheiding tussen het rood en kobaltblauw van de borst, terwijl deze bij bijvoorbeeld de Halmahera pop in elkaar overloopt van blauw paars, naar rood. De N.G pop heeft een rode staart, en krijgt als ze volwassen is een prachtige blauwe rand rondom haar ogen.

De Edelpapegaai is een papegaai van gemiddelde grote  met een lengte van ongeveer 40 cm. Wat betreft de mogelijkheid om de spraak na te bootsen behoren de Edelpapegaaien tot de betere onder de papegaaien, bijna net zo goed als de grijze roodstaart. Als er veel aandacht aan wordt besteed kan de Edelpapegaai hele zinnen leren spreken en veel geluiden nadoen.

De Edelpapegaai is een erg intelligente papegaai. Zij kunnen een sterke band opbouwen met hun eigenaar. De Edelpapegaai zoekt niet zo zeer lichamelijk contact, maar vind het fijn om bijvoorbeeld bij de eigenaar op schoot samen televisie te kijken, of bij je zitten terwijl je in de keuken bezig bent of de was aan het doen bent. Ze kunnen ook soms een beetje chagrijnig zijn. Dan worden ze liever even met rust gelaten. Bijten zal een goed gesocialiseerde Edelpapegaai zelden doen, hoogstens in de eerste maanden terwijl men nog bezig is met de opvoeding. Als dit al gebeurt is het vaak een angstreactie op een bepaalde situatie. Behalve hun buitengewone schoonheid is ook hun sterke persoonlijkheid wat hun tot een aantrekkelijk huisdier maakt.

De meeste zijn niet vernielzuchtig of luidruchtig. Ze zijn in staat om een krachtig geluid voort te brengen, maar meestal doen ze dit niet met regelmaat of ze moeten ergens bang voor zijn of er moet een gedragsprobleem zijn.  Ondanks dat ze niet zo vernielzuchtig zijn als andere papegaaien van medium grote, let altijd goed op, want de snavel is zeer krachtig en voortgedreven door nieuwsgierigheid kunnen ze op  hun zoektochten natuurlijk wel hun handtekening achterlaten op o.a. de meubelstukken.

Ondersoort

Negen ondersoorten van de papegaai zijn bekend. Toegang tot sommige regio’s waar de soort voorkomt is vanwege geografische of politieke redenen niet te bereiken waardoor observaties van de papegaai beperkt zijn. Bovendien zijn veel ondersoorten die zijn verzameld in musea sinds de 19^e eeuw verslechterd. De meeste verzamelde ondersoorten in Amerikaanse musea zijn wel in goede staat.

Voedsel

De edelpapegaai haar dieet bestaat in het wild voornamelijk uit fruit, onrijpe noten, blad- en bloemknoppen en sommige zaden. In gevangenschap eet de edelpapegaai meeste vruchten waaronder mango’s, vijgen, bananen, guaves, steenvruchten, meloenen, citrusvruchten, druiven, peren, appels, granaatappel en papaja. De spijsvertering duurt enorm lang bij een edelpapegaai, dus dit wordt vertraagd bij een vezelrijk dieet. In gevangenschap profiteert de Edelpapegaai van speciale fruiten, gorenen, bladgroenen en kleine hoeveelheid zaden en noten zoals amandelen en walnoten. Het is belangrijk dat de edelpapegaai vezelrijk eten binnenkrijgt omdat de spijsvertering enorm lang duurt.  De edelpapegaai heeft ook meer behoefte aan een speciaal dieet dan andere papegaaien. Het is ook belangrijk dat de edelpapegaai gevarieerd eet zodat alle mineralen en vitaminen worden opgenomen.

Vet

Het dieet van de volwassen edelpapegaai moet bestaan uit 6% vet. Jongere vogels die actiever zijn en dus meer vet verbranden hebben mogelijk 12% vet nodig voor hun dieet.

Het wordt geadviseerd om papegaaien ongeveer 80% zacht voedsel te geven zoals vers en ontdooid bevroren fruit, groenen, geweekt zaad. Ook geniet een papegaai van maïskolven, banaan, mango, bessen, appel, meloen en watermeloenen. Het is dus noodzakelijk dat de verse, gweekte en gekookte etenswaren goed zijn om ziekte door besmet voedsel te voorkomen. Tip: wanneer je een drukke dag hebt en geen tijd hebt om iets voor te bereiden of je bent vergeten om naar de supermarkt te gaan of online iets hebt gekocht kun je altijd ervoor kiezen om met potten van babyvoeding de papegaai te voeden. Dit wordt geadviseerd onder meerdere papegaai houders.

Vitamine A

De edelpapegaai heeft ook vaak tekort aan vitamine A. Dit kan worden opgevuld door donkergroene bladgroenten en oranje producten. Voorbeelden zijn abrikozen, wortelen, rode paprika, pompoenen en zoete aardappelen. Het is belangrijk om veilige en natuurlijke vormen van vitamine A te verkiezen boven supplementen. Synthetisch geproduceerde voedingsstoffen zijn soms niet opneembaar en kunnen gemakkelijk te veel worden genomen. Met een gezond dieet zou een papegaai geen extra vitamine A nodig hebben in de vorm van supplementen (als er wordt uitgegaan dat er geen metabole problemen zijn bij de papegaai).

Lijst van producten met vitamine A die veilig zijn voor vogels:
-Rode chilipepers : De meeste papegaaien houden van rode pepers. De rode pepers zijn rijk aan bètacaroteen; dus het opnemen van gedroogde chilipepers in een droge voeding is een constante bron van een veilig en natuurlijk vorm van vitamine A.
-Broccolibladeren: Deze zijn rijk aan bètacaroteen en wordt daarom ten zeerste aanbevolen.
-Wortelen: Veel vogels genieten van vers wortelsap of geraspte wortelen.
-Mango en Papaja
-Zoete aardappelen

Gedrag

De papegaai is een van de meer populaire vogels die in gevangenschap wordt gehouden. In tegenstelling tot andere papegaaien is de edelpapegaai makkelijk te kweken maar moeilijk met de hand te voeren. De papegaai is over het algemeen een kalme vogel in gevangenschap en vertonen een peizende aard wanneer ze worden geconfronteerd met nieuwe situaties en voorwerpen, die de verkeerde indruk kunnen wekken dat het saai is. De papegaai kan ook een meer neofobe aard vertonen dan andere soorten papegaaien.

Levensduur

De gemiddelde levensduur van de papegaai is niet bekend, omdat deze vogel tot de jaren tachtig niet in grote aantallen in gevangenschap werd gehouden. Sommige bronnen geven 30 jaar aan. De maximale betrouwbare geregistreerde levensduur voor deze soort is 28 en een half jaar oud, maar er is ook eens een levensduur van 40 jaar gemeld.